ταξιδευοντας προς τα πισω...

σε ενα δρομο που πολλες φορες μοιαζει ατερμων κι αλλες φορες σκοτεινος...παλι πισω και μετα παλι πισω...
αναζητωντας φαρμακο μεσα απο τα χιλιαδες καλογυαλισμενα τζαμια με προϊοντα, ανθρωποι βιαστικοι...ολα πισω

απο ενα παραθυρο αεροπλανου πιανω το μορφασμο και το μειδιαμα σε αναρχες κι ασυνδετες σκεψεις, παρεα με τους ηχους...εξω ολα φευγουν με σκοπο να με κανουν να γυρισω πισω.-


.